Aan: Mijn ouders.
Hallloooo!
Nou mams en paps, daar is dan mijn beloofde kaartje. De eerste van vele die ik op mijn lange reis zal sturen. Het is snel, ik ben Zijdewind net een 1 km uit, maar kon het niet laten deze fantastische kaart aan te schaffen. Wie koopt zoiets eigenlijk? of erger nog, wie verkoopt zoiets! Nou in Waarland zien ze hier brood in zo blijkt. Geen wonder dat de kinderen hier nog op blote voeten met een stokkie en een bal over straat struikelen.
Ik denk jullie kennen het getoonde tafereeltje op de voorkant wel. Sloot, drassig stukkie weiland en een kut schuurtje van een of andere stinkende boer. Nou goed, je moet wat met je leven.
Maar wie had kunnen bedenken dat ik voor een overnachting zou betalen in Waarland naarland. De geboortegrond van jouw mam en de grond waar vaders vroeger niet durfde te komen omdat ie dan altijd een flinke fluim van links en/of rechts kon verwachten van die drabberige Waarlandse kinders. Haat en nijd tussen Waarland en de rest van de wereld, sloebers zijn het. Dat pap jouw heeft verschalkt mag daarom wel een dappere daad worden genoemd. Tot zover, ik moet zien dat ik hier een onvergetelijk avontuur beleef voordat ik morgen verder ga en naar het zich laat aanzien wordt dat een hels karwei. Ajuus!
Mail is a collaboration between my dear friend Wendy Lambers who sends a photograph and my response to it presented as a postcard written to my parents.